| მთავარი » სტატიები |
| სულ კატალოგში მასალაა: 8 ნაჩვენებია მასალა: 1-8 |
|
ევმატოიდული ართრიტი ხშირი დაავადებაა, იგი უმთავრესად ქალებს ემართება 30-40 წლის ასაკის შემდეგ, თუმცა ახალგაზრდებშიც გვხვდება ხოლმე. ავადმყოფს აქვს სახსრებში ტკივილი, დილით უჭირს ლოგინიდან წამოდგომა. შემდეგ სახსრები შესივდება და დროთა განმავლობაში შეიძლება მოხდეს მათი დეფორმაცია, მოძრაობის რევმატოიდული ართრიტი სხვა დაავადებაა, ვიდრე რევმატიზმი და ართროზი და თავისებურ მკურნალობას მოითხოვს. ამიტომ სახსრებში ტკივილის აღმოცენების დროს ადამიანმა უნდა მიმართოს ექიმს, რომელიც დაავადების ზუსტ დიაგნოზს დასვამს. ექიმივე ნიშნავს წამლით მკურნალობას. თვითმკურნალობა ყოვლად დაუშვებელია, რადგან ამ დროს იხმარება აქტიურად მოქმედი საშუალებები, რომლებმაც არასწორი მიღების შემდეგ შეიძლება ზიანი მოუტანონ ავადმყოფს. რევმატოიდული ართრიტის წარმატებით მკურნალობისათვის ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს ექიმის და ავადმყოფის ერთობლივ თანამშრომლობას. ავადმყოფს მართებს დანიშნულების ზუსტი შესრულება. საწოლში წოლა მხოლოდ დაავადების გამწვავების პერიოდშია მიზანშეწონილი, მაშინ როდესაც აღინიშნება მწვავე ტკივილი სახსრებში, მკვეთრად შეზღუდულია მოძრაობა, მომატებულია სხეულის ტემპერატურა. როგორც კი მდგომარეობა გაუმჯობესდება, ავადმყოფმა უნდა დაიწყოს აქტიური მოძრაობა და ამისთვის სახსრების ტკივილიც დასძლიოს, სისტემატურად შეასრულოს სამკურნალო ვარჯიშები, ფეხით იაროს. ავადმყოფი უნდა ერიდოს ცივ წყალს, ხელ-პირის დაბანას, ჭურჭლის რეცხვა მხოლოდ თბილი წყლით შეიძლება. |
|
აპენდიციტი საკმაოდ ხშირი და მნიშვნელოვანი დაავადება. იგი განსაკუთრებით ხშირია ახალგაზრდებში, სიცოცხლის მეორე და მესამე ათწლედში, თუმცა შეიძლება ყველა ასაკში შეგვხვდეს. არჩევენ ქრონიკულ დამწვავე აპენდიციტს. მწვავე აპენდიციტი იწყება უეცარი ტკივილით მუცლის ქვედა ნაწილში, უფრო ხშირად მარჯვენა თეძოს ფოსოში, რაც ჭიანაწლავის ანატომიურ მდებარეობას შეესაბამება. არცთუ იშვიათად შეტევის დასაწყისში ტკივილი მთელს მუცელში ვრცელდება, მაგრამ საბოლოო ჯამში მაინც მარჯვენა თეძოს ფოსოში შეიგრძნობა. ტკივილი თანდათან ძლიერდება მდებარეობის შეცვლის დროს, განსკუთრებით მარცხენა გვერდზე წოლისას. ბავშვებსა და მოხუცებს ტკივილი სუსტად აქვსთ გამოხატული. ტკივილს ხშირად თან სდევს გულისრევა და ღებინება. აღინიშნება აირების შეფერხება და შეკრულობა, ზოგჯერ - ფაღარათი. ტემპერატურა ხშირად მატულობს 37.5-38 o-მდე. ბავშვებს უფრო მაღალი ტემპერატურა აქვთ, ხოლო მოხუცებს შეიძლება სრულებით არ ჰქონდეთ, თუნდაც მძიმე ფორმასთან გვქონდეს ადგილი. მწვავე აპენდიციტის ყველა შემთხვევაში საჭიროა სასწრაფო ოპერაცია - მისი მოკვეთა. რაც უფრო სწრაფად გააკეთებენ ოპერაციას, მით უფრო უხიფათოა იგი და ავადმყოფს აცილებს უმძიმეს გართულებებს, რომლებიც ხშირად საბედიწერო ხდება. მწვავე აპენდიცეტის გართულების მთავარი მიზეზია ექიმთან დაგვიანებული მისვლა, რაც დაკავშირებულია იმასთან, რომ ტკივილს მუცელში, გულისრევასა და ღებინებას (განსაკუთრებით ბავშვობაში) ხსნიან სხვა რაიმე მიზეზით. ერთ შეცდომას ხშირად უფრო სახიფათო შეცდომა მოსდევს, კერძოდ ის, რომ ხშირად კუჭის გაწმენდის მიზნით ხმარობენ საფაღარათოს ან ავადმყოფს უკეთებენ ოყნას, რაც ყოვლად დაუშვებელია. საჭიროა ვიცოდეთ, რომ მუცელში მწვავე ტკივილი უფრო ხშირად მწვავე აპენდიციტთან არის დაკავშირებული და სასწრაფოდ უნდა გამოვუძახოთ ექიმს, არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება ტკივილგამაყუჩებლის ხმარება, რაც ნიღბავს დაავადების ნიშნებს და შეცდომის მიზეზი ხდება. ქრონიკული აპენდიციტი, რომელსაც ახასიათებს მუდმივი ან პერიოდული ყრუ ტკივილი მარჯვენა თეძოს ფოსოში, ყოველთვის შესაძლებელია გადაიზარდოს მწვავე აპენდიციტში, ამიტომაც საჭიროა ექიმის მეთვალყურეობა და დროული ოპერაციული მკურნალობა. ხალხური მედიცინა ქრონიკული აპენდიციტის დროს * სვამენ მაყვლის ფოთლების ჩაის. * ხარშავენ რძეში კვლიავს, წურავენ და ღებულობენ ცხელი სახით ყოველ საათში. * სვამენ სტაფილოსა (2 ნაწ.) და ისპანახის (1 ნაწ.) ცოცხალი წვენების ნარევს თითო ჩაის ჭიქას დღეში 3-ჯერ ჭამამდე 1 საათით ადრე. წვენი გამოწურვისთანავე უნდა დაილიოს. |
|
სისხლის ერთ-ერთი ძირითადი დანიშნულება იმაში მდგომარეობს, რომ ფილტვებში შეთვისებული ჟანგბადი ორგანიზმის ყოველ უჯრედამდე მიიტანოს და იქიდან ფილტვებში დაიბრუნოს ნივთიერებათა ცვლის შედეგად წარმოშობილი ნახშირორჟანგი. ჟანგბადის გადატანა ხდება ერითროციტების მეშვეობით. ერითროციტი, ანუ სისხლის წითელი ბურთულა მრგვალი ფორმის, ბრტყელი უბირთვო უჯრედია. იგი გამოტენილია რკინის შემცველი წითელი ნივთიერებით, რომელსაც ჰემოგლობინი ეწოდება. ჰემოგლობინს უნარი აქვს შეიერთოს ჟანგბადი და შემდეგ გადასცეს იგი სხვადასხვა ჰემოგლობინის რაოდენობა სისხლში 14-16% შეადგენს. თუ ერითროციტების და ჰემოგლობინის რაოდენობა შემცირდა, ასეთ მდგომარეობას ანემია ეწოდება. ბევრნაირი ანემია არსებობს, რომელიც სხვადასხვა მიზეზებთან არის დაკავშირებული და სხვადასხვა მექანიზმით ვითარდება. ანემია ყოველთვის არის რომელიმე სხვა ძირითადი დაავადების გართულება, ამიტომ უპირველესი ამოცანაა ამ პირველადი დაავადების გამოცნობა, ხოლო მკურნალობა სჭირდება როგორც ძირითად დაავადებას, ისე თვით ანემიას. ხშირად გვხვდება ე.წ. პოსტჰემორაგიული ანემია (ჰემორაგია სისხლდენას ნიშნავს). ეს ანემია ვითარდება იმის შედეგად, რომ ადამიანი ხანგრძლივი დროის განმავლობაში სისტემატურად ცოტ-ცოტა სისხლს კარგავს. ასე ხდება, მაგალითად, საშვილოსნოდან სისხლდენის დროს, გაძლიერებული და გახანგრძლივებული თვიურის, ფიბრომის, ცუდად გაკეთებული აბორტის ნიადაგზე. ფარული სისხლდენის მიზეზი შეიძლება იყოს კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლული, საიდანაც ცოტ-ცოტა სისხლი იკარგება; ზოგჯერ განმეორებით სისხლდენებს იძლევა ბუასილი. სისხლდენასთან და ორგანიზმის მოშხამვასთან არის დაკავშირებული პარაზიტული ჭიებით - ანკილოსტომიდებით გამოწვეული ანემია. ეს დაავადება წარსულში ფართოდ იყო გავრცელებული დასავლეთ საქართველოში, მაგრამ ერთეულ შემთხვევაში დღესაც შეიძლება შეგვხვდეს. ქსოვილს. |
|
ეს არის ნუშისებრი მწვავე ინფექციური ანთება. ძირითადად მას სტრეპტოკოკი იწვწევს. დაავადების დაწყება შეიძლება დაკავშირებული იყოს სხეულის გაციებასთან. ზოგიერთ ადამიანს ახასიათებს გარკვეული მიდრეკილება და ხშირად ავადდება ანთებით. დაავადება უეცრად იწყება. ავადმყოფს აქვს ფხაჭნის, სიმშრალის და შევიწროების გრძნობა ყელში, საერთო სისუსტე. ყლაპვა გაძნელებულია, მტკივნეული. სხეულის ტემპერატურა მატულობს. ხახა შეწითლებულია, ნუშურები გადიდებული, ზოგჯერ ჩირქოვანი ნადებით, სწორი მკურნალობისას დაავადება ერთ კვირაში განიკურნება. მიუხედავად თითქოსდა იოლი მიმდინარეობისა, ანგინა სახიფათო დაავადებად ითვლება, რადგან ზოგიერთ შემთხვევაში იგი არის ნეფრიტის ან რევმატიზმის წინამორბედი. თუ მწვავე ანთება ხშირად მეორდება, მით უფრო თუ არ ტარდება სათანადო მკურნალობა, შეიძლება ჩამოყალიბდეს ქრონიკული ტონზილიტი. |
|
აკოჰოლიზმი არის სპირტიანი სასმელებისადმი ავადმყოფური ლტოლვა, რის გამოც მას ნარკომანიის ჯგუფში განიხილავენ. ჩვენში ამ დაავადებას ლოთობას უწოდებენ და მოსახლეობაში ფართოდ გავრცელების გამო იგი არა მარტო სამედიცინო, არამედ მეტად მნიშვნელოვან სოციალურ პრობლემად ითვლება. ალკოჰოლური სასმელის ძირითადი მოქმედი ნივთიერება არის ეთილის სპირტი, რომელიც იწვევს ცენტრალური ნერვული სისტემის მოშხამვას. დადგენილია, რომ სპირტიანი სასმელის ზომიერი დოზებიც კი ადამიანის ფიზიკური და ფსიქიკური ფუნქციების შეცვლას იწვევს. დასაწყისში მიღებული სასმელის მცირე დოზები განაპირობებს კუნთების მოდუნებას, მცირეოდენ გაბრუებას (ეიფორიას) და ერთგვარ დამშვიდებას, რაც სიამოვნებას ანიჭებს ადამიანს, განსაკუთრებით ნევროზული ან ფსიქოპათიური ხასიათის პიროვნებას, რომელსაც გაძნელებული აქვს გარემოსთან შეგუების უნარი. ქრონიკულ ლოთობას ხელს უწყობს აგრეთვე მიკროსოციალური პირობები, აღზრდის ან ტრადიციის თავისებურება, დროებითი ან მუდმივი ფსიქოზური დაძაბულობა. გარკვეული მნიშვნელობა აქვს აგრეთვე მემკვიდრეობით მიდრეკილებას. მწვავე ალკოჰოლური თრობა, რომლისთვისაც დამახასიათებელია ეიფორია, თავშეუკავებლობა, კრიტიკული განსჯის უნარის დაქვეითება, გუნება - განწყობის მერყეობა, ჩვეულებრივ არ მოითხოვს სამედიცინო ჩარევას, იგი ჩათავდება ძილით და გამოფხიზლებით, ამასთან ერთად უნდა გვახსოვდეს, რომ დათრობა თუნდაც ერთჯერადი, წარმოადგენს ორგანიზმის მწვავე მოშხამვას, რამაც შეიძლება გამოუსწორებელი ზიანი მოუტანოს ადამიანის ჯანმრთელობას. მძიმე სიმთვრალის დროს ვითარდება ცნობიერების შეცვლის სხვადასხვა ხარისხი - გაბრუებიდან უგრძნობ (კომურ) მდგომარეობამდე. ამ ფონზე შეიძლება დაიწყოს ეპილეფიისმაგვარი კრუნჩხვები, უნებლიე შარდვა და განავლის გამოყოფა. ამ შემთხვევაში საჭიროა მივმართოთ ღონისძიებებს, რომლებიც ხელს შეუწყობს ორგანიზმიდან ჭარბი ალკოჰოლის გამოდევნას, სასიცოცხლო ორგანოთა ფუნქციების შენარჩუნებას და ფსიქომოტორული აგზნების დაწყნარებას. საჭიროა პირღებინების გამოწვევა, კუჭის ამორეცხვა. ყურადღება ექცევა გული-სისხლძარღვთა და სასუნთქი ორგანოების მუშაობის გამოსწორებას, სხეულის დაცვას გაციებისგან. ადამიანი უნდა მოთავსდეს თბილ შენობაში, კიდურებზე დავადოთ სათვურები. მძიმედ მოშხამული საავადმყოფოში უნდა მოთავსდეს. მწვავე ალკოჰოლური თრობის შედეგად შეიძლება განვითარდეს ე.წ. "პათოლოგიური სიმთვრალე", რომელიც ხანმოკლე ფსიქოზურ მდგომარეობას წარმოადგენს და სპეციალურ ფსიქიატრიულ დახმარებას საჭიროებს. იმ შემთხვევაში თუ ლოთობამ მუდმივი ხასიათი მიიღო, ვითარდება ე.წ. ქრონიკული ალკოჰოლიზმი. ქრონიკული ლოთობისათვის დამახასიათებელია ე.წ. აბსტინენციური სინდრომი, ფსიქიკის და შინაგან ორგანოთა მუშაობის აშლილობით და მძიმე შეგრძნებებით. მათ დასათრგუნად ლოთი იძულებულია მიიღოს სასმელის ახალი დოზა. ქრონიკული ალკოჰოლიზმის ფონზე ხშირად ვითარდება ხანმოკლე ფსიქიკური ეპიზოდები ან გაშლილი ალკოჰოლური ფსიქოზი: თეთრი ცხელება, ალკოჰოლური ჰალუცინოზი, ალკოჰოლური ბოდვები (განსაკუთრებით მეუღლის ღალატის ბოდვა) ალკოჰოლური დეპრესია, ალკოჰოლური ენცეფალოპათის და ა. შ. |
|
სიტყვა ალერგია გამოხატავს ორგანიზმის მომატებულ მგრძნობელობას სხვადასხვა ნივთიერების მიმართ, რაც თავისებური ავადმყოფური რეაქციებით გამოვლინდება (კანისა და ლორწოვანი გარსის გამონაყარი, სხვადასხვა ორგანოების დაზიანება, ბრონქული ასთმა, ანაფილაქსიური შოკი და სხვა). ალერგიის გამომწვევ ნივთიერებას ალერგენი ეწოდება. საერთოდ ალერგენების რიცხვი ძალიან დიდია. ეს შეიძლება იყოს ყოველგვარი მანამდე უვნებელი ნივთიერება, ზოგჯერ კი ფიზიკური ფაქტორი, მაგალითად, სიცხე, სიცივე. ალერგია შეიძლება წარმოიქმნას ორგანიზმში ალერგენის უმცირესი რაოდენობით მოხვედრის შემდეგაც. ალერგენთა უმეტესობა ორგანიზმში ხვდება ინჰალაციური ე.ი. სასუნთქი სისტემის გზით. მათ რიცხვს მიეკუთვნება: სხვადასხვა მცენარეებისა და ოთახის მტვერი, ბალიშის ბუმბული, ადამიანის ქერტლი, შინაური ცხოვენების ბეწვი, აკვარიუმის თევზების მშრალი საკვები, სადეზინფექციო ხსნარები და სხვა. ალერგიის ნაწილი ორგანიზმში ხვდება ალიმენტური, ე.ი. კუჭ-ნაწლავის გზით. ეს უპირატესად კვებითი ალერგენებია. პოტენციურად ძლიერ კვებით ალერგენებს მიეკუთვნება: კვერცხი, შოკოლადი, მარწყვი, ხენდრო, ციტრუსები, ნიგოზი, ხორცის ნახარში, კაკაო, ყავა, ადუღებული რძე, თევზეული და სხვა. ზოგადი და ადგილობრივი ალერგიული რეაქცია შეიძლება განვითარდეს კანთან და ლორწოვანასთან ალერგენის კონტაქტის გზითაც. ასეთებია სხვადასხვა კოსმეტიკური საშუალება, თმის საღებავი, ფრჩხილის ლაქი, შეღებილი ბეწვეული და სხვა. ფართოდაა გავრცელებული მედიკამენტური ალერგენები: პენიცილინი, სტრეპტომიცინი და სხვა ანტიბიოტიკები, ნოვოკაინი, ასპირინი, ანალგინი, ვიტამინები, შრატები, ვაქცინები და სხვა. ალერგიული დაავადებები არ მიეკუთვნება მემკვიდრულ დაავადებებს, რომელთა დროს გენი, რომელიც განაპირობებს ავადმყოფურ მდგომარეობას, გადაეცემა უშუალოდ მშობლებიდან. მაგრამ მხედველობაში მისაღებია ალერგიის მიმართ მემკვიდრული განწყობა: მემკვიდრეობით გადაეცემა არა თვით დაავადება, რომელიც აქვს ავადმყოფს, არამედ განწყობა სხვადასხვა ალერგიულ დაავადებათა მიმართ, მაგალითად, თუ ავადმყოფს ბრონქული ასთმა აქვს. ფართოდ გავრცელებულ ალერგიულ დაავადებათა რიცხვს მიეკუთვნება ბრონქული ასთმა, პოლინოზი (თავის ცხელება), მედიკამენტური ალერგია, ჭინჭრის ციება, კვინკეს შეშუპება, ანაფილაქსიური შოკი და შრატისმიერი დაავადება. |
|
ათეროსკლეროზი ვითარდება არტერიაში ავადმყოფური ცვლილებების შედეგად. მათ შიგა ამომფრენ გარსში (ინტიმაში) ილექება ცხიმისმაგვარი ნივთიერება - ქოლესტერინი. შემდეგ ქოლესტერინის ნალექში ჩაიზრდება შემაერთებელი ქსოვილი, ზოგჯერ კი კალციუმის მარილებიც ლაგდება. ასეთი წარმონაქმნი, ე.წ. ფოლაქი ანუ ათერომა, ავიწროებს არტერიის სანათურს და აბრკოლებს სისხლის მოძრაობას. შედეგად მცირდება სისხლის მიწოდება გარკვეული ორგანოსაკენ, ქსოვილებისაკენ. მდგომარეობას მკვეთრად აუარესებს ამ ადგილას სისხლის შედედებული ნაწილაკის - თრომბის გაჩენა. სისხლის მიწოდების შემცირების და მით უფრო სრული შეწყვეტის შედეგად ვითარდება მძიმე ცვლილებები ორგანოს შესაბამის უბანში და შეიძლება მოხდეს მისი ქსოვილების დაღუპვა - ინფარქტი ან კიდურის კვდომა - განგრენა. ათეროსკლეროზი უძველესი დაავადებაა. მისი ნიშნები აღმოჩენილია ეგვიპტის ფარაონთა მუმიებში. ათეროსკლეროზის აღმოცენება მარტო ერთ რომელიმე კონტრეტულ მიზეზთან არ არის დაკავშირებული. საყოველთაოდ აღიარებულია ამ დაავადების კავშირი სხვადასხვა რისკ ფაქტორებთან. ზოგი მათგანი გარემო პირობებთან არის დაკავშირებული, ზოგი კი ორგანიზმის ინდივიდუალურ თავისებურებებთან. რისკის ფაქტორი ბევრია, მაგრამ განსაკუთრებული მნიშვნელობა მათ შორის რამდენიმეს აქვს. ესენია: ფსიქო-ემოციური გადაძაბვა, უძრავი ცხოვრება ჭარბი კვება ცხოველური წარმოშობის ცხიმებით ( რომელთა შემადგენლობაში შედის გაჯერებული ცხიმოვანი მჟავები), რაფინირებული ე.ი. გაწმენდილი ნახშირწყლების დიდი რაოდენობით მიღება ( შაქარი, თეთრი პური და პურის ნაწარმი, ტკბილეული). დიდი მნიშვნელობა ენიჭება სიგარეტის წევას. რისკის ფაქტორთა მეორე ჯგუფი თვით ორგანიზმში მოქმედებს. ათეროსკლეროზის განვითარებას ხელს უწყობს და აჩქარებს ჰიპერტონიული დაავადება და სხვა წარმოშობის არტერიული ჰიპერტონიები. მძიმე ათეროსკლეროზი ვითარდება ცუდად ნამკურნალევი შაქრიანი დიაბეტის დროს. გარკვეული მნიშვნელობა აქვს მემკვიდრეობას და ამიტყომაა, რომ ზოგ ოჯახში ათეროსკლეროზით შედარებით ადრე ხდებიან ავად, ზოგან კი, პირიქით, ღრმა მოხუცებულობას მიაღწევენ ამ დაავადების მძიმე გამოვლენის გარეშე. ათეროსკლეროზის განვითრებას ხელს უწყობს ცხიმოვანი ცვლის მოშლა, რაც გამოიხატება სისხლში ქოლესტერინის რაოდენობის მომატებით - ჰიპერქოლესტერინემიით. ჰიპერქოლესტერინემია შეიძელბა ჯერ კიდევ ახალგაზრდობაში აღინიშნოს, ათეროსკლეროზის კლინიკური ნიშნების გამოჩენამდე რამდენიმე ათეული წლით ადრე. სისხლის შემადგენლობაში შედის ძლიერ მცირე ზომის ცილისგან და ცხიმისაგან აგებული ნაწილაკები - ლიპოპროტეიდებიც. ამიტომაა, რომ ათეროსკლეროზის საწყის საფეხურებზე სისხლში მომატებულია ლიპოპროტეიდების რაოდენობაც. |
|
ქრონიკული სურდოსა და ფარინგიტის ნიადაგზე ხდება ხახის თაღში, ცხვირის გასასვლელთან განლაეგებული ლიმფადენოიდური ქსოვილის ქრონიკული ანთება და გადიდება. იგი შეიძლება იმდენად გადიდდეს, რომ დაახშოს ცხვირ-ხახა და დააბრკოლოს ცხვირით სუნთქვა. ადენოიდი უფრო ხშირია ბავშვებში, მაგრამ სრულასაკოვნებშიც გვხვდება. ადენოიდიან ბავშვს ცხვირით სუნთქვა უჭირს ან აღრც შეუძლია. იგი იძულებულია პირით ისუნთქოს და მუდმივად, დღისითაც და ღამითაც ღია აქვს პირი. ცხვირიდან უხვი გამონადენი გამოიყოფა, რომელიც ხახაში ჩადის. ცხვირით სუნთქვის გაძნელების გამო ცხვირის ჩონჩხი საკმაოდ არ არის განვითარებული და ბავშვს გონებრივად ჩამოუყალიბებელის შესახედაობა აქვს. ცხვირ-ტუჩის ნაოჭი წაშლილია, პირი დაღებული. ეს არის ე.წ. ადენოიდური გამომეტყველება. ბავშვს ცუდად სძინავს, დღისით კი მოდუნებულია, აპათიური, თავის ტკივილს უჩივის, სწავლა უჭირს, მეხსიერება უქვეითდება, ზოგს კი სმენა აკლდება, შეიძლება ფიზიკურ განვითარებაშიც ჩამორჩეს. ხალხური მედიცინის რეცეპტები ადენოიდიტის სამკურნალოდ ზ ღ ვ ი ს წ ყ ა ლ ი ადენოიდიტის სამკურნალოდ ყველაზე ეფექტურია ზღვის წყლის გამოვლება. ბავშვებმაც კი უნდა ისწავლონ ცხვირიდან წყლის შესრუტვა და პირიდან გადმოღვრა. (ჯერ ერთი ნესტოთი, შემდეგ მეორით). ერთთვიანი მკურნალობა ხშირად საკმარისია. თუ არ არის ზღვის წყალი, ამზადებენ შემცვლელს: 1 ჩაის ჭიქა თბილ წყალს უმატებენ 1 ჩაის კოვზ მარილს და 5-7 წვეთ იოდს. პროცედურას ატარებენ დილა-საღამოს. ქ რ ი ს ტ ე ს ი ს ხ ლ ა იწვეთებენ ქრისტესისხლას წითელ წვენს დღეში 2-3-ჯერ (თითოეულ ნესტოში 3-3 წვეთი). ჭ ა რ ხ ა ლ ი 2 ნაწილ ჭარხლის ახალგამოწურულ წითელ წვენს უმატებენ 1 ნაწ. თაფლს და იწვეთებენ თითოეულ ნესტოში 5-7 წვეთს, 4-5-ჯერ დღეში. ს ტ ა ფ ი ლ ო დ ა ი ს პ ა ნ ა ხ ი სტაფილოსა (3 ნაწ.) და ისპანახის (1 ნაწ.) ახალგამოწურული წვენების ნარევს ღებულობენ დღეში 3-ჯერ, თითო ჩაის ჭიქას ჭამამდე 1 საათით ადრე. |
